Waneer iemand verlatingsangst heeft, ontstaat er angst bij het aangaan of onderhouden van intieme relaties. Vaak wordt het aangaan van relaties door volwassenen met verlatingsangst vermeden (men noemt dit dan bindingsangst) of wordt er weinig vertrouwen ervaren in relaties wat natuurlijk z’n weerslag heeft op de partner.
Verlatingsangst is een logische angst. Een kind heeft zonder ouders/verzorgers nul kans op overleven. Daarnaast betekende sociale uitsluiting of verlating lang geleden in onze evolutie vaak eveneens de dood. We hadden elkaar hard nodig.
Je zou kunnen zeggen dat de angst voor verlating in deze tijd, als volwassene niet meer nodig is. In je eentje kun je gewoon naar de supermarkt en je salaris wordt ook nog steeds maandelijks gestort. Je gaat een poosje op de dating app en je vindt weer iemand anders (die eigenlijk veel leuker blijkt te zijn dan de vorige.) Die onbewuste ‘doodsangst’ om alleen te zijn is helemaal niet meer nodig. Maar dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.
Een onveilige hechting kan diep trauma veroorzaken die op volwassen leeftijd nog dagelijks wordt gevoeld. Ontzettend veel mensen zijn helaas onveilig gehecht. Als kind, maar ook op latere leeftijd kun je trauma opdoen na verlating door iemand met wie je een diepe verbinding voelt. De angst om verlaten te worden en de overlevings- of doodsnood raakt aanwezig in het onbewuste.
Een onveilige hechting is je inprenting en kan heel moeilijk helemaal verdwijnen, maar je kunt wel leren om te gaan met je gedachten. Langzaam maar zeker kun je dan weer het vertrouwen herwinnen in het aangaan van relaties. Hulp van een therapeut hierbij kan heel nuttig zijn.
Verlating is in principe een overgang tussen twee perioden waarin je een gelukkig mens zult zijn.
EN 
NL